Donderdag reed ik naar mijn ouders in Hellevoetsluis, niet alleen omdat het praktischer was om met mijn vader naar Oordegem te rijden, maar ook omdat het gewoon heel leuk is om weer zoals vroeger samen op pad te gaan. Ook mijn oude trainingsmaatje Roy Hoornweg en fotograaf Arjan Baggerman reden met ons mee, dus de sfeer zat sowieso al goed.

IFAM Oordegem blijft een bijzondere wedstrijd. Ergens in ”the middle of nowhere” ligt een baan waar atleten massaal heen gaan om keihard te lopen. De wedstrijd is gewoon voor iedereen toegankelijk, maar het niveau is ronduit bizar te noemen. Na 2 jaar zou ik weer een 5000m lopen. Als marathonloper is eigenlijk alles kort dus deze afstand ging ook niet altijd even best. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er wel een beetje tegenop zag, ook al gingen de trainingen erg voortvarend. Wanneer iets telkens niet lekker gaat, dan is het toch een extra uitdaging, maar des te mooier om het patroon te doorbreken. Mijn pr stond op 14:11 en ik hoopte toch eindelijk een keer die 14 minuten grens te doorbreken…

Toen de series bekend werden gemaakt, hoorde ik tot mijn genoegen dat ik in de B-serie mocht startten. de C-serie was ook nog goed geweest, want de prestatiedichtheid is heel hoog bij deze wedstrijd. Toch vond ik dit fijner, nu kon ik gewoon echt achterin aansluiten en doorschuiven. Bij de start was ik redelijk weg en liep ik vooral op souplesse de eerste 100m zodat ik rustig achterin aan kon sluiten. Volgens mij was mijn eerste rondje iets van 69 seconden, in plaats van de rondjes 67/66 die ik de rest van de race zou lopen. Helemaal prima, liever te rustig dan te hard in het begin. Nu bleef ik redelijk achterin hangen, met af en toe wat naar voren schuiven en zoveel mogelijk in baan 1 lopen om niet teveel meters te maken. Bij een 5000m zie je meestal na een kilometer of twee al wel wat mensen echt terugzakken, het begin gaat immers altijd relatief hard. Door dan rustig te blijven, raap je alleen maar mensen op en dat geeft natuurlijk een heerlijk gevoel. Eigenlijk bleef ik gewoon constant rondjes 67/66 lopen en de laatste ronde ging nog net iets harder. Waar ik het normaal altijd heel erg zwaar had op deze afstand, liep ik nu gewoon lekker mee en had ik het gevoel dat ik wel door kon blijven gaan. Toen ik vervolgens in een tijd van 13:54 over de streep kwam, wat best een flink pr is en dus voor het eerst onder de 14 minuten, was ik echt heel blij! Niet alleen fysiek, maar vooral ook mentaal, is dit toch echt wel heel fijn. Hoewel mijn focus natuurlijk vooral op de marathon ligt, blijft het ook goed om die onderliggende afstanden aan te scherpen. In de komende jaren zal ik dat ook gewoon blijven doen, niet alleen omdat het praktisch is, maar ook gewoon omdat het leuk is om een beetje variatie erin te houden.

In de komende maand zal ik nog even goed aan mijn snelheid blijven werken, om te zorgen dat als ik me straks ga voorbereiden op de marathon het tempo extra makkelijk aanvoelt. Over 2 weken loop ik in Leiden bij het NK 10000m, net als vorig jaar zal het hoofddoel van het baanseizoen zijn om hier goed te presteren.

van links naar rechts: Trainingsmaatje Yorben Ruiter (13:58), Ik (13:54), Roy Hoornweg (13:50) en haas Frank Futselaar die zelf ook onder de 14 minuten heeft staan.

Inmiddels is het alweer een paar dagen geleden dat ik het NK halve marathon liep. Dit zou één van de twee piekmomenten worden van dit jaar, alleen het liep niet helemaal volgens plan.

Aan de hand van de trainingen die ik gedaan heb in de periode voorafgaand aan deze wedstrijd, mocht ik weg op een schema van 1:03:00-1:02:40. Naast een heel sterk deelnemersveld was er ook een haas geregeld voor de eerste 15km op tempo 1:03:00. In de eerste kilometers hadden we een mooie groep, maar al snel bleek dat de haas langzamer ging dan afgesproken. Na 6km zei ik tegen de haas dat we toch echt te langzaam gingen en vroeg ik of hij langzaam wilde versnellen richting het groepje voor ons. Dat versnellen deed hij wel, maar na 7km stapte hij uit en waren alleen Michel Butter en ik nog over uit ons groepje. Na een paar wat snellere kilometers kwamen we toch nog redelijk op schema door (29:53). In het 2e deel van de wedstrijd stond de wind tegen, en het was ook erg harde wind. Mijn benen voelde vandaag ook niet zoals de afgelopen weken, maar daar probeerde ik verder niet bij stil te staan. Samen met Michel liep ik kop over kop, op het einde probeerde ik nog te versnellen, maar in de eindsprint kwam ik net 2 tellen te kort en ik finishte als 4e in 1:04:24.

Balen? Zeker! Maar ik kon op deze dag nou eenmaal niet meer dan dit. Uiteraard heb ik het uitgebreid geëvalueerd met mijn coach, en aan welke dingen het heeft gelegen dat weten we nu. Als het een keer niet zo gaat als je wilt, dan is het beste wat je kunt doen 24 uur balen en vervolgens de knop weer om zetten.

Momenteel zit ik in Flagstaff (VS) om me voor te bereiden op het baanseizoen. Het herstel van de halve marathon verloopt erg soepel, maar we houden het uiteraard nog even rustig de komende week. Na deze hoogtestage begin ik het baanseizoen met een 3000m, en hoewel dit erg kort is voor mij kijk ik er wel echt heel erg naar uit! In het afgelopen jaar heb ik een goede stap kunnen zetten, en ik ben benieuwd wat dit mij gaat brengen op de baanafstanden.